Week 11: Speed Sightseeing

De harde lockdown komt er snel aan, dus we gaan in hoog tempo de omgeving verkennen…

Maandag spreken Nick en ik af bij een restaurant af in Belém met een ander reizend stel. We eindigen bij een ander restaurant dan we hadden afgesproken en maken kennis onder het genot van een goeie burger. Wij hebben de camera mee en willen daarmee de wijk Belém meer gaan verkennen en fotograferen. Zij hebben daar ook zin in. De hele dag trekken we met elkaar op, maken foto’s, delen verhalen en dromen. Het is heel fijn om weer een andere mensen te spreken die overeenkomstige dromen hebben, over veel dingen hetzelfde denken en ook de moeite voelen met in het buitenland zijn tijdens corona. Het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. We lachen veel en de tijd gaat snel, waardoor we op het nippertje naar onze trein rennen, die later blijkt te gaan. We zijn op weg naar huis, maar het is al 23 uur. De avondklok is in gegaan, maar je mag gelukkig wel naar huis gaan vanaf waar dan ook als uitzondering.

Het is een roerige week. We kijken mee met de persconferentie in Nederland op dinsdag en woensdag hebben wij een flink pakket maatregelen gekregen van de Portugese overheid. Lockdown. Een echte. Je moet thuis blijven en er zijn een tal van uitzonderingen waardoor je wel naar buiten mag. Voor ons zijn de relevante uitzonderingen: doen van boodschappen, een korte wandeling maken in eigen omgeving en naar een accommodatie rijden. De maatregelen gaan vrijdag in, in plaats van donderdag. We hebben een extra dagje om nog op pad te gaan. Woensdag rijden we naar Baco do Inferno. Baco do Inferno betekent ‘mond van de hel’ en heeft zijn naam te danken aan de vorm van de rots. Er is een monding in de rotswand waardoor met het hoogtij je de golven tegen de wanden aan hoort slaan en door de akoestiek van de rotswand is het een bulderend geluid. Helaas is het nu geen hoogtij, maar het uitzicht is mooi en de zon schijnt. Even later begint een gitarist te spelen, waardoor we wat langer blijven zitten. Hij is echt goed!

Donderdag rijden we naar Sintra om Quinta da Regaleira en Palácio da Pena te bezoeken. We proberen een nieuwe route die veelbelovend lijkt te zijn. Helaas is halverwege de weg niet toegankelijk doordat het eenrichtingsverkeer is van de andere kant. Het is een mooi ritje door het Nationale Park van Sintra, waardoor het niet erg is. Maar we komen wel in tijdnood. We rijden naar Palácio e parque de Monserrate om daar te parkeren en vanaf daar een half uur te lopen naar Quinta da Regaleira. In het voorjaar zijn we hier ook geweest, dus we hebben veel al gezien. Het blijft een sprookjesachtig paleis met prachtige tuinen. Het is ontzettend rustig, waardoor we veel mooie foto’s kunnen maken met de camera.

Als we uit gefotografeerd zijn eten we er snel een (lep) broodje en willen we door naar Palácio da Pena. Helaas is dat vanaf hier 2 uur lopen, dat is ons iets te gek, dus we bestellen een Uber die een minuut weg is. We wachten een kwartier en langer, maar er gebeurd niks tot onze frustratie. Dit zal wel zo’n scam zijn en ja hoor, na 20 minuten wordt onze rit geannuleerd, omdat wij zogenaamd niet op de pickup point stonden. Gelukkig kunnen we een tegenbericht geven aan Uber en krijgen we ons geld terug. Tijdens het wachten komen andere mensen langs gereden om te vragen of we een taxi nodig hebben, maar die vragen wat hogere tarieven. Uiteindelijk komt een man voor de tweede keer en zegt: ‘ik rij toch die kant op’. We onderhandelen een prijs en kunnen in het comfortabele busje meerijden. We hoeven pas aan het bedrag te voldoen op de terugweg en geeft ons zijn mobiele telefoonnummer. Eenmaal aangekomen bij het kleurige paleis is het onvoorstelbaar rustig. Zelfs in februari stonden hier ellenlange rijen, nu zijn we gelijk aan de beurt. Het paleis is goed bewaard gebleven en het uitzicht is oogverblindend.

Het park om het paleis heen is onvoorstelbaar groot, daar hebben we nu geen tijd voor. We laten onze taxi weten dat we klaar zijn om te gaan en hij is er snel. Hij kan helaas niet naar onze auto rijden doordat het eenrichtingsverkeer is. Het zou hem 20 minuten extra kosten om weer terug te komen. Dus we bereiden ons voor om nog ruim een half uur naar onze auto te lopen. Net tegen het donker zitten we in de auto op weg naar huis. 

Snel thuis wat warmers aantrekken en dan met de Portugese dame voor het laatst (voorlopig) uit eten gaan. We pikken haar op en komen bij een lief familierestaurant ‘Vela Azul’ in Cascais. Alleen vis, dus ik vind het spannend. Ik ben niet gek op alle vis soorten. Als voorgerecht hebben we clams met knoflook, olijfolie en peterselie. Daarvan wist ik nog dat ik die lekker vond, omdat ik ze bij de Lagoon ook gegeten heb. De drie hoofdgerechten delen we en worden ook als opschep borden neergezet. Gelijk een leuke kans om wat meer te vertellen over de Portugese keuken.

Het eerste gerecht hoofdgerecht (rechtsboven): Bacalhau à bras. Het is een typisch Portugees gerecht en bestaat uit stukken gezouten kabeljauw, uien, dungesneden gebakken aardappelen en is gebonden met roerei. Het is gegarneerd met peterselie en zwarte olijven. 
Het tweede gerecht is Polvo Grelhado (linksonder): gegrilde octopus. We hebben ieder een tentakel, waar ik gek genoeg visueel geen moeite mee heb. De smaak is heerlijk zacht, ze kunnen het hier goed bereiden. Niks geen rubberige structuur, maar stevig en mals tegelijk. 
Het derde gerecht is inktvis (rechtsonder). Daar ben ik iets minder over te spreken. Het smaakt wat platter en de structuur is brosser aan de buitenkant, maar als geheel wat elastischer. Ik kan niet goed omschrijven wat het probleem is, maar het is niet een heel duidelijke smaak en de structuur is het niet voor mij. De mensen van het restaurant zijn super vriendelijk en hebben goede humor. We hebben veel gelachen. Het toetje was ook echt ontzettend lekker. Ik ben zo gek op de Portugese toetjes! Vooral omdat pure chocola en custard veel gebruikt worden hiervoor. Ik ben geen zoetekauw, maar precies deze dingen vind ik heerlijk! Nick heeft een chocoladetaartje en ik een Pudim flan. Zalig! Het is een ontzettend knus familierestaurant en zeker een aanrader! We hebben een leuke avond en gaan dan snel naar bed.

Het weekend ben ik vooral bezig met de foto’s uit te zoeken en lichtjes te bewerken en klaar te zetten. Nick werkt nog aan onze reisblog. Zaterdagochtend maken we een korte wandeling in de buurt. We gaan een stukje de boulevard op, maar het is ontzettend druk. We besluiten snel eraf te gaan en via een andere weg weer naar huis te lopen. Later lezen we dat de boulevard is afgezet door de drukte. Ik update onze website met huidige coronamaatregelen van Portugal. Verder doen we eigenlijk niet veel. We kijken een film en doen het rustig aan. Ik ben benieuwd wat de komende week gaat brengen!