Week 13: Reflecteren en realisatie
Waarmee verbind ik mij eigenlijk? Ik denk heel wat af…
Wandelen, vrienden en familie zien, goede gesprekken en veel nadenken. Dit vat redelijk samen hoe mijn dertiende week van mijn expat avontuur is. Het voelt niet alsof dit onderdeel is van de reis, maar niets is minder waar. Hoe zou ik hier drie weken zijn om alleen maar met mensen af te spreken, als ik niet in het buitenland zou wonen. Door het vakantiegevoel denk ik veel na over wat ik zou willen in de toekomst. Nederland als land voelt voor mij nog steeds niet als het land waar ik wil wonen. Behalve de mensen van wie ik hou, voel ik me niet verbonden met het land zelf. Het is heerlijk hier te zijn met de kennis dat ik hier niet hoef te blijven. Anderzijds is het wonen in Portugal tijdens een pandemie moeilijker dan ik me had voorgesteld. Het leek zo romantisch, heerlijk op reis, in de zon verblijven, nieuwe omgeving verkennen, ervaringen opdoen en mensen ontmoeten. Toen we de plannen maakten, was er nog geen corona, maar we hebben onze plannen niet gewijzigd toen corona het leven kwam overschaduwen. Een pandemie overleven in Nederland tijdens de winter klonk weinig aantrekkelijk. We wisten dat er een risico was en zich situaties zouden aandienen zonder dat je je erop kan voorbereiden. Echter hadden we ons niet voorbereid op de huidige ingrijpende maatregelen.
Het blijkt een kunst van ons mensen om ons aan te passen aan nieuwe situaties. De één gaat dat beter af dan de ander. Zo nu en dan was ik het wel zat, maar ik kon er altijd wel wat van maken. Een irritant nieuw optimisme zorgde ervoor dat ik me nog steeds goed kon vermaken in Portugal. De geestelijke ruimte brengt me veel creativiteit en momenten van reflectie. Nu ik in Nederland ben zet ik die dingen aan de kant om sociaal weer op te laden. Het doet me goed om mensen meer gericht te spreken en te vertellen over mijn bevindingen. Daardoor kom ik ook op andere vragen en dat resulteert in onverwachte gesprekken. Afspreken doe ik minder krampachtig, ik leef meer van dag tot dag en dankzij de maatregelen in Nederland kunnen mijn geliefden ook vrij flexibel afspreken. Toch nog een klein voordeel.
In Portugal zijn de cijfers onwijs slecht en elke dag wordt het erger. Dan komt ook het nieuws dat de maatregelen worden verlengt zoals verwacht. De harde lockdown wordt verlengd. Dat betekent dat daar een chronische avondklok heerst. Dan vind ik de avondklok van 21 uur in Nederland een makkie. Ik kan in ieder geval nog naar mijn vrienden toe rijden en daar eventueel blijven slapen als het niet anders is. Ik heb altijd een rugtas mee met de benodigde spullen. Maar het blijkt ook dat ik nog een PCR test moet doen om terug te gaan naar Portugal. Weer een onvoorziene kostenpost. Weer iets wat ik moet regelen. Het is niet anders, maar het schakelen kost me dit keer meer moeite. Ik besluit de regelzaken uit te stellen tot de volgende week. Eerst maar genieten van mijn bezoek aan mijn lieve vrienden.
