Week 8: Eten maakt Kerst

De feestdagen zijn in het vooruitzicht, maar zo voelt het helemaal niet…

Nog een paar dagen en dan is het kerst. Dit jaar voel ik mij niet zo kerstig. We hebben dit jaar geen boom gekocht, want het voelt toch een beetje vreemd met het zonnetje. Als de zon schijnt, is het gelijk lekker warm en hebben we geen jas nodig. De avonden worden steeds kouder. Als de zon onder is, is het ongeveer 5 tot 10 graden. Dit jaar blijkt ook een uitzonderlijke koude en regenachtige winter te zijn, waardoor het appartement vochtig wordt. Normaal maximaal drie uur per dag regen, nu regent het rustig dagenlang. Natuurlijk ben ik het gewend, maar lekker is anders. Het appartement heeft alleen enkelglas en veel gaten en kieren waardoor het heel erg tocht. We hebben ons gaskacheltje, maar die is voor een heel appartement best klein. Op standje turbo doet het gelukkig wel wat, zeker met de luiken voor de ramen dicht.

Ik heb net een abonnement afgesloten bij de online bibliotheek. Ik wist niet eens dat dat kon, maar ben erg blij dat ik er achter ben gekomen! Ik lees nu veel en wil veel boeken lezen die gaan over schrijven en de bibliotheek heeft die allemaal. Komt mijn tablet toch goed van pas! Gedurende de dag schrijf ik veel en inmiddels heb ik 10 duizend woorden geschreven. Voor degenen die het nog niet wisten, ik schrijf een boek. Ja echt. Ik ben koppig genoeg om het te laten lukken. Intussen bericht ik heen en weer met Cathy over het al dan niet samen vieren van kerst. Ze laat weten dat we welkom zijn voor eerste kerstdag. Toch leuk om samen met anderen te eten, dus ik heb er zin in!

24 december doe ik vrij weinig overdag. Niet vaak heb ik een luie dag, maar vandaag lig ik echt heel lang in mijn joggingbroek series te bingen. We eten onze lunch laat en besluiten vanavond ook in onze joggingbroek te eten. Het is koud dus Nick zet het kacheltje aan. Maar die gaat telkens uit na een tijdje branden. Ja hoor, de fles is leeg. Op kerstavond. En alles is dicht nu en morgen ook. We zetten veel kaarsjes aan en kunnen gelukkig altijd nog in bad (want het water is al een tijd stabiel aanwezig). In Nederland zouden we samen wild eten, het liefst ree of fazant. Dit jaar doen we het met venkel uit de oven, Portugees stokbrood en kaas en een biologisch biefstukje. Het vlees is ontzettend mals en sappig, zelfs meer dan in Nederland! We hebben het gezellig samen, maar allebei vinden we het niet voelen als kerst. Eigenlijk ook wel prima, het gaat ons om het lekkere eten en drinken.

Nick is met kerst ook vrij, dus we lummelen samen wat aan. Om half 7 moeten we bij Cathy en haar man zijn. Eindelijk een reden om mij een beetje op te tutten en mijn hakken aan te trekken. Heb ik die toch niet voor niets meegenomen. We worden warm onthaald en Cathy’s man blijkt een grappige en vriendelijke man te zijn. Ze heeft eend gemaakt met Hongaarse rode kool en zoete aardappel. We lachen veel de hele avond en hebben gesprekken over hoe zij elkaar ontmoet hebben, hoe Nick en ik elkaar ontmoet hebben en waar we allemaal vandaan komen. Het blijkt dat zij beiden ook veel van de wereld hebben gezien en in allerlei delen van Europa en Canada hebben gewoond. Haar kinderen wonen nog in Canada en ze mist hen ontzettend, maar ze vindt het leuk om ons kinderen over de vloer te hebben. Een geslaagde avond, maar het had ook een gewone weekendavond kunnen zijn.

Tweede kerstdag is hier geen ding, maar het is wel weekend. We beginnen met een lekkere brunch samen. Vandaag een zonnige dag, dus we gaan weer wandelen. Dit keer rijden we naar Guincho Beach. Een strand waar we in februari al zijn geweest en waar we toen zelfs in de oceaan zijn gedoken. We parkeren op dezelfde plek en wandelen het strand over. Als de zon schijnt, gaan de Portugezen ook naar buiten, het is best druk. Afstand bewaren is gelukkig geen probleem. Er liggen veel surfers in de oceaan, dat doen ze hier dus het hele jaar door. We wandelen de klif op en bewonderen vanaf een mooie plek de surfers. Het is leuk om ze te bekijken, maar ook leerzaam voor als we straks in het seizoen weer wat lessen willen nemen. Het is behoorlijk aangenaam om zonder jas, met de zon in het gezicht, in een prachtige omgeving te kijken naar de oceaan en zijn sporters. Overdag vergeet ik vaak dat het winter is. Ik hoop dat de zonnige dagen vaker komen, zodat we nog meer kunnen zien van dit prachtige land. Vandaag ben ik al blij met deze heerlijke zonnige dag!

Zondag brunch ik met vriendinnen terwijl we aan het videobellen zijn. Inmiddels is iedereen wel gewend aan het videobellen door corona. Wat dat betreft maakt het weinig verschil of ik in Nederland of in Portugal ben. Mijn voorliefde voor toast werd alleen niet gewaardeerd, hihi. We belden via Skype en dat werkt best goed! Je kan zelfs een gedeelde achtergrond doen, waardoor je visueel elkaar een soort high five kan geven. Volgende week weer!