Wij Vertrekken!
Al maanden zijn we bezig om onze grote reis naar Lissabon te plannen. We gaan per 1 november voor acht maanden hier wonen. Veel voorbereidingen hebben we getroffen en opeens is het zover…
Vrijdag 30 oktober vertrekken Nick, onze kat Loki en ik met een vol geladen auto om 6:30u naar Lissabon. Onze eerste overnachting is in Zuid-Frankrijk, vlakbij de grens van Spanje. De eerste dag rijden gaat voorspoedig, we kunnen elkaar gelukkig afwisselen. Weinig verkeer door de nieuwe maatregelen in elk land, geen extra controles en Loki gedraagt zich redelijk. Hij miauwt wel af en toe, maar niet urenlang achter elkaar. We hebben het best naar ons zin! De eerste overnachting is prima, we slapen goed, maar we worden vrij brak wakker door toch wel een impactvolle reis. De tweede dag doen we het rustiger aan, Loki is iets miauwiger, maar het uitzicht onderweg is ontzettend mooi en het weer wordt steeds beter.
We komen aan bij onze tweede tussenstop in Portugal en worden door een ontzettend vriendelijke man onthaald. Hij spreekt goed Engels, omdat hij jaren in Ierland heeft gewoond. Het haardvuur heeft hij klaar gezet, we hoeven alleen een lucifer erin te gooien. We zitten in een huisje bij zijn boerderij, waar hij biologische producten maakt van gewassen die hij zelf verbouwt. Er staat een kaki fruitboom bij onze voordeur, genoeg bloemen in de tuin en een olijfboom vol olijven. We horen vogels, krekels en in de verte een bosuil. In de avond een haardvuurtje, we kunnen echt goed bijkomen. De volgende dag vertrekken we dan ook met een goed uitgerust gevoel. Nog maar een paar uurtjes en dan komen we aan. Bij het appartement aangekomen valt ons gelijk op hoe ruim het appartement is! Veel ruimer dan de foto’s deden lijken. Het uitzicht op de oceaan is schitterend en we hebben twee heerlijke balkons. Dit word dan ons huis de komende tijd…
Het voelt onwerkelijk, alsof dit nog een tussenstop is voor iets groters wat we niet gaan halen. We hebben ons weken of maanden hierop voorbereid en opeens is het dan zover! Een jongedame laat ons binnen en vertelt ons kort wat over het appartement. Ze wil graag onze kat ontmoeten, ze heeft zelf ook een kat. Ze komt uit Letland en woont inmiddels drie jaar in Lissabon. Leuk om nog een expat te ontmoeten!
Nick laadt de auto uit, ik richt de spullen gelijk in en maak het helemaal ons eigen plekje. We proosten op onze aankomst en genieten van het heerlijke weer op ons balkon. Ja, óns balkon dus. Nick haalt pasteis de nata, een Portugese lekkernij, met koffie en we genieten ervan op het balkon.
De volgende dag gaan we boodschappen doen. We komen wat huisraad te kort, willen wat kattenspullen kopen die we niet hebben meegenomen dus het is weer een bult aan boodschappen. Het is heerlijk weer en besluiten in de middag naar ons fijne plekje bij de oceaan te gaan met onze camera. We maken er prachtige foto’s en halen goede herinneringen op. Wat is het hier mooi. Wat is de oceaan overweldigend!
De volgende dagen volgen elkaar op in een lockdown hier in Lissabon. Iedereen wordt geacht thuis te blijven tot in ieder geval 19 november. Je mag niet onnodig naar buiten, alleen voor boodschappen of werk. Horeca is nog open, je mag nog uit eten. Dat is hier blijkbaar ook “noodzakelijk”. Economisch gezien snap ik de afweging wel. Helaas de komende dagen niet naar het strand, daar had ik me wel op verheugd. Gedoseerd poets ik het appartement goed, pak wat projecten op die ik een tijdje heb laten liggen, maar neem ook genoeg rust. Ik merk toch wel dat de laatste weken hectisch waren en ik er echt van bij moet komen. Nick installeert gelijk zijn werkplek op de eetkamertafel, waar vandaan hij naar de oceaan kan kijken. Intussen zoeken we een tafeltje die we kunnen kopen om ernaast neer te zetten als eettafel.
Het voelt nog onwerkelijk. De laatste dag voor de lockdown maken we een korte wandeling langs de boulevard. De wijk is ons bekend, omdat we hier in februari waren. Het voelt nog als een korte vakantie, tijdelijk. Het appartement is steeds meer eigen. Mijn dekentjes, boeken en foto’s en kaartjes staan uitgestald. Mijn wierook staat inmiddels ook aan, waardoor het steeds meer thuis wordt. Elke keer als ik op het balkon ga roken geniet ik van het uitzicht en voelt het als een geweldige luxe. Hoe kan ik zo bevoorrecht zijn. Het is gewoon gelukt..
